Figa nie jest nowa. W starożytnej pogańskiej Rosji wierzono, że gest ten odpędza złe duchy i chroni przed złym okiem. Zaciśnięta pięść symbolizowała ukrytą siłę, a zgięty kciuk działał jak talizman. Niesamowite, prawda? Nawet jeśli to ezoteryczne znaczenie z czasem zanikło, ochronna aura tego gestu przetrwała.

Od placu zabaw do wspomnień wojennych: język uniwersalny

Kto w dzieciństwie nie używał gestów, by ominąć tabu? Jeden z czytelników wspomina: „Moja babcia zawsze mi powtarzała: »Jeśli ktoś cię zaczepia, pokaż mu figę. Nie musisz krzyczeć«”. Rady przekazywane z czułością, niczym dyskretny, rodzinny rytuał .

W szkole ta mała, zaciśnięta piąstka też miała swoje zasady. Złamana obietnica? Chwyć, chwyć i wszyscy zrozumieli, że to żart. Mini-język między przyjaciółmi, bez urazy, ale pełen współudziału.

Jeszcze bardziej poruszające jest świadectwo byłego żołnierza. Przed wyruszeniem na front ukrywa obrączkę w dłoni… jakby symbolicznie się chronił, niczym w dziecięcych zabawach. Figowiec staje się wówczas milczącą metaforą miłości, przywiązania i odwagi.

A dziś? Dyskretny ukłon w stronę naszego dziedzictwa

Figa niemal zniknęła z naszego codziennego życia. Zastąpiły ją SMS-y, gify i stanowcze „nie”. Mimo to niektórzy wciąż wsuwają ją do kieszeni, niczym dyskretny amulet . Inni wciąż robią to potajemnie, z przesądów lub zwykłej nostalgii.

Ten gest może wydawać się błahy, ale głęboko rezonuje. Przywodzi nam na myśl dzieciństwo, przekazywanie, delikatny opór. Przypomina nam również, że możemy wyrażać swój sprzeciw bez agresji, z humorem i subtelnością. Prawdziwa lekcja dobrych manier… w ciszy.

Reklama